The Beatles: Historia bez granic

Od premiery płyty „Help!”, która miała miejsce w sierpniu 1965 roku, nie zdążyły minąć nawet trzy miesiące, ale świat wiedział już, że będzie co położyć w grudniu pod choinką... Niektórzy zastanawiali się, jakim cudem zespół, będący nieustająco w trasie, jest w stanie w na przestrzeni dwunastu miesięcy nagrać dwie płyty i film. Jedną z odpowiedzi na to pytanie jest fakt, że 1965 rok był dla Beatlesów serią spotkań z innymi muzykami. W Nowym Jorku spotkali się z Bobem Dylanem, w Los Angeles z Elvisem Presleyem, a po drodze jeszcze z The Supremes. Wszyscy z zazdrością zerkali na ich dokonania, pośród których znalazło się wypełnienie Shea Stadium - w nowojorskim koncercie uczestniczyło rekordowe sześćdziesiąt tysięcy fanów! Po powrocie do ojczyzny od razu weszli do studia nagrywać nowy album. Podczas pracy nad "Rubber Soul" dużo uwagi poświecono na mix, a nowe techniki nagrywania były tym, co pchnęło zespół w zupełnie nowe stylistycznie strony.

Wydarzenia z pierwszej połowy 1965 roku pokazały wszystkim niedowiarkom, że Beatlesi przedarli się nie tylko do społecznej, ale również... królewskiej świadomości. Z polecenia ówczesnego premiera Harolda Wilsona czwórka z Liverpoolu otrzymała nominację do Orderu Kawalerów Imperium Brytyjskiego. Najmniej zainteresowani tym faktem byli sami muzycy, którzy początkowo planowali nie przyjąć odznaczenia. W owym czasie mieli co robić… W planie było nakręcenie drugiego filmu i nagranie piątej płyty - jedno ścisłe powiązane z drugim. Zdjęcia kręcono w Austrii, na Bahamach i w Londynie, a między podróżami wpadali do studia, żeby nagrywać kolejne utwory. Jednak ostateczny efekt był piorunujący. Zespół po stagnacji zatytułowanej „Beatles For Sale” wrócił na bardzo wysoki pułap. Dowodem na to jest płyta „Help!”, której poświęcony jest piąty odcinek podcastu „The Beatles: Historia bez granic”.

Wydarzenia z drugiej połowy 1964 roku są idealnym dowodem na to, że show-biznes to nie sprint… To maraton, na który Beatlesi w żadnym wypadku nie byli przygotowani. Wyczerpujące trasy koncertowe, izolacja od świata, a w międzyczasie presja ze strony wytwórni na wydanie drugiej płyty w ciągu roku. To wszystko doprowadziło ich do punktu wyjścia… Znów sięgnęli po sprawdzone utwory, których autorami byli m.in. Chuck Berry i Roy Lee Johnson. Nie mając czasu na pisanie nowych piosenek, wykorzystali te napisane przed laty. Ale nie zabrakło tez np. akcentu country, którym zafascynowany był Ringo Starr. Album „Beatles For Sale” jest kroniką trudnego czasu, który zespół przeżywał w drugiej połowie 1964 roku. I niezmiennie ważną w celu zrozumienia ich twórczości, kariery i trudności, z którymi się zmagali.

Na początku 1964 roku fala Beatlemanii dotarła za ocean. Czwórka z Liverpoolu zapełniała najbardziej prestiżowe amerykańskie sale koncertowe, a goszcząc dwukrotnie w "The Ed Sullivan Show" zgromadzili przed telewizorami blisko 75 milionów widzów. W międzyczasie ich rodzinne domy przeżywały oblężenie fanów, którzy chcieli zobaczyć miejsca, w których dorastali ich idole. Już niebawem wszyscy zainteresowani mogli również wybrać się do kin i zobaczyć Beatlesów na dużym ekranie, grających w filmie... samych siebie. Kilka dni po premierze filmu, 10 lipca 1964 roku, ukazał się ich trzeci album "A Hard Day's Night".

Druga połowa 1963 roku to czas epidemii znanej pod hasłem "beatlemania". Mdlejące dziewczęta, bezradni stróże prawa i rock'n'roll, który przestał być traktowany jako chwilowa moda. Uroda i talent szły w parze z arogancją, którą pokochali niemal wszyscy. To wszystko opakowane w wyjątkową muzykę, która była kluczem do świata młodych. Drugi album w ich dyskografii - zatytułowany "With the Beatles" - był kolejnym dowodem na to, że świat może zwariować w jedną noc. Niekiedy to szaleństwo trwa do dziś...

Rok 1963 to nie tylko debiut zespołu The Beatles... To również czas obyczajowej rewolucji, która sprzyjać będzie ich dalszej karierze, kiedy ta zacznie się już na dobre. W premierowym odcinku sprawdzimy, dlaczego Beatlesi grali w Hamburgu, jak dotarli pod dach jednej z największych firm fonograficznych i czym "kupili" uwagę odbiorców.