Nonfiction

„Bella Ciao” - jaka historia kryje się za piosenką?
Ta melodia i napisany do niej tekst, przez długi czas uważane były za symbol walki o wolność – śpiewali ją włoscy partyzanci i walczący podczas II wojny światowej.
Kilka lat temu piosenka została utworem promującym serial Netflixa „Dom z papieru”. Choć wszyscy znamy ten utwór, historia jego powstania nie jest oczywista. Dokumentaliści szukają więc prawdy na temat jego narodzin we Włoszech, Czechach, Kurdystanie i Chile.

Kiedyś lekarze powiedzieli Kenowi Smithowi, że nigdy już nie będzie mógł chodzić. Wbrew wszystkiemu, wrócił jednak do zdrowia, ale postanowił zostawić za sobą cywilizację. Od 40 lat mieszka w samotni nad jeziorem Traig w północnej Szkocji, bez prądu i bieżącej wody. Brytyjskie media nie dowierzały i zachwycały się losem Kena. Podobnie Lizzie McKenzie, która przez 7 lat obserwowała Kena, a potem wyreżyserowała o nim film dokumentalny. Pustelnik mógłby zainspirować Seana Penna do wyreżyserowania filmu "Wszystko po życie", w którym student postanawia wyruszyć w samotną podróż po Alasce. W Nonfiction Beata Kwiatkowska porozmawia z Lizzie McKenzie.

W bujnym, zielonym lesie w południowej Estonii grupa kobiet zbiera się w tradycyjnej saunie, żeby wspólnie dzielić najgłębsze sekrety, przemyślenia i czerpać z siły swojej wspólnoty. Otoczone dymem i żarem obnażają nie tylko ciała, ale i emocje. Wypędzają z siebie lęki i wstyd, żeby odzyskać siłę i energię do życia. Film portretuje ten intymny rytuał, który odbywa się w ciasnej i ciemnej przestrzeni nasyconej oddechem i parą. "Siostrzeństwo świętej sauny" to film kręcony przez 8 lat, który jest również portretem estońskiej dymnej sauny wpisanej na Reprezentatywną Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO.o filmie Beacie Kwiatkowskiej opowie Anna Hints, reżyserka.

Był zodiakalnym Koziorożcem, chińskim Psem, Jabłonią w horoskopie druidów. Bez niego nie byłoby Wiedźmina, czy nominowanej do Oscara® „Katedry” Tomasza Bagińskiego, według opowiadania Jacka Dukaja.

Z wykształcenia był inżynierem elektrykiem. Po studiach na Politechnice Warszawskiej z "nakazu pracy" trafił do Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych im. Róży Luxemburg w Warszawie.

Był rok 1982, środek najczarniejszej antyopozycyjnej nocy, i młodzieżowy magazyn z fantastyką miał stanowić wentyl bezpieczeństwa dla władzy i sposób na skanalizowanie nieprzychylnych nastrojów. Na początku Parowski też nie traktował tej przygody zbyt poważnie. Właśnie wyszła jego debiutancka książka, dystopijna "Twarzą ku ziemi", w której autor kamuflował sprzeciw przeciwko komunistom. Parowski skupiał się głównie na tej pracy. W nowym magazynie objął stanowisko redaktora prozy polskiej. I w ten sposób wkroczył na ścieżkę, którą kroczył następnie prawie czterdzieści lat. W 2006 roku na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Łodzi autor otrzymał doktorat humoris causa, czyli nagrodę im. Papcia Chmiela za zasługi dla polskiego komiksu. W 2007 roku, z okazji 25-lecia "Nowej Fantastyki".

Jej początek jest uchwycony na czarno-białych fotografiach znalezionych w skrzyniach. Niby zwykli ludzie, w normalnym miejscu, ale tajemnica czyni tę opowieść niezwykłą i filmową zarazem. Zwrotem akcji było proste pytanie zadane w siedzibie Radia 357: czy na jednym ze zdjęć może być Zbigniew Cybulski? Czy to może być plan zdjęciowy. Tak oto z Żoliborza przeniesiemy się do Rzeszowa, a nawet Międzyzdrojów.

Trzyminutowy materiał, który postał na rok przed wojną, książka i 70-minutuwy film dokumentalny wywołują w nas tę samą refleksję: najgorsze co możemy zrobić dla pamięci to zapomnieć. Glenn Kurtz znalazł w domu swoich rodziców na Florydzie trzyminutowy film z ich rodzinnej wioski – Nasielska, nakręcony w 1938 roku. Bianca Stiger te trzy minuty zmieniła w medytację nad społecznością, której już nie ma. Przeprowadza śledztwo nad postaciami występującymi w filmie, bo to być może jedyny zachowany ślad ich istnienia z czasów, kiedy mogli żyć w spokoju. Jak długo oglądamy i analizujemy te trzy minuty, tak długo historia społeczności Żydów z Nasielska może trwać.

„Titanic” Jamesa Camerona wrócił na ekrany. W Nonfiction opowiemy o tym ile historia opowiedziana przez reżysera ma w sobie prawdy. W Stanach Zjednoczonych film był wyświetlany w kinach przez dwieście osiemdziesiąt jeden dni (najdłużej w historii) – od 19 grudnia 1997 roku do 25 września 1998 roku. Szkic nagiej Rose jest autorstwa Jamesa Camerona. A Titanic miał być zrekonstruowany… w Polsce.

Lata 20. Filmy nieme zaczęły ustępować tym dźwiękowym. Na trwającą dekady ewolucję, która odmieniła oblicze kina, złożyły się szereg wynalazków technologicznych, ekspansja Hollywood i interesy rosnących w siły wytwórni. Kino dźwiękowe wymusiło nie tylko zmianę filmowego języka, ale również kształt samych kin oraz ówczesne zachowanie gwiazd. Wielu znanych aktorów nie potrafiło odnaleźć się w nowej rzeczywistości. O tej rzeczywistości opowiada film "Babilon" Damiena Chazelle’a. Babilon". Epopeja rozgrywająca się w Los Angeles lat 20. XX wieku. W rolach głównych występuję: Brad Pitt, Margot Robbie i Diego Calva. A u boku Brada Pita Karolina Szymczak, w roli Olgi Putti. Choć aktorka nie zdradza tożsamości osoby, która zainspirowała reżysera do stworzenia jej postaci, my wiemy że węgierska gwiazda kina niemego istniała. Kim była Lia de Putti? Czy Damien Chazelle inspirował się innymi prawdziwymi gwiazdami kina, by stworzyć filmową fabrykę marzeń? O tym w najbliższym Nonfiction.

Pełnometrażowy debiut Damiana Kocura zdobył wiele nagród na festiwalach na całym świecie. Sukces filmu rozpoczął się na weneckim Lido, gdzie film zyskał wyróżnienie... a reżyser uścisk Cate Blanchett. Autorka Nonfiction potwierdza, statuetka lwa jest ciężka i okupiona równie ciężką pracą. Kiedy Tomasz Kolankiewicz, dyrektor artystyczny Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni przywitał filmową ekipę chlebem i solą- wszyscy byli już pewni, że film zasługuje na dobre przyjęcie także w Polsce. Ale czy "Chleb i sól" pokazuje prawdziwe polskie małomiasteczkowe życie na blokowisku? Oto znani i lubiani Tymoteusz i Jacek Bies (zachowali prawdziwe tożsamości w filmie) młodzi pianiści spotykają się w rodzinnej miejscowości. Tymek, zwycięzca Konkursu im. Karola Szymanowskiego i uczestnik Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina wydaje się być sobą w filmie...ale czy jest? To wynik metody reżysera, który "Chleb i sól" stworzył na podstawie wydarzenia sprzed kilku lat, które w lokalnych gazetach w Ełku opisywane było jako "bitwa pod kebabem".

Czyli o filmowej, reportażowej i teatralnej uroczystości. Był rok 1998, kiedy na ekranach pojawił się „Festen” Thomasa Vinterberga. Reżyser przyznał, że zrobił swój film o 60. urodzinach nestora rodu, podczas których zostaje ujawniona rodzinna tajemnica, inspirując się rozmową, którą usłyszał w duńskim radiu. W 2002 roku w radiu pojawia się audio reportaż „After The celebration”. Duńska reporterka, Lisbeth Jessen spędziła prawie dwa lata na poszukiwaniu prawdziwego bohatera. Historia urodzin inspiruje twórców na całym świecie. Pamiętamy spektakl Grzegorza Jarzyny „Uroczystość”. To też ta sama opowieść o słynnych urodzinach.

Andres ma 90 lat i chętnie pozuje do zdjęć, a na Instagramie jest znany jako "The spanish king". Helena całe życie była aktorką teatralną, w wieku 80 lat została modelką. Saul ma 97 lat i 7 lat temu zaczął grać na perkusji. Urszula jest współwłaścicielką kina w Jastarni, a widzowie znają ją jako Babinex. To, co łączy bohaterów Nonfiction to hasło: wiek nie jest ograniczeniem. Niektórzy z nich mają swoje wcielenie w sieci. Termin „Influencer” kojarzony jest najczęściej z młodym pokoleniem, generacją wychowaną w świecie nowych technologii. Ten obraz zaczyna powoli ulegać zmianie, bo coraz większą popularnością w sieci cieszą się osoby dojrzałe. Na naszych oczach rodzi się nowe zjawisko, nowa kategoria influencerów: granfluencerzy. Są to osoby z pokolenia silver 60+, które chętnie udzielają się w mediach społecznościowych, a ich profile są obserwowane przez dziesiątki tysięcy osób. Seniorzy udowadniają, że w każdym wieku można zaistnieć w Internecie. W Nonfiction opowiemy o reportażu wideo „Granfluencerzy: kiedy babcia zarabia na Instagramie”, reportażu audio: W rytmie Saula a towarzyszyć nam będzie muzyka stworzona przez bohaterkę filmu dokumentalnego: "Babcia lo-fi" o 70-latce z Islandii, która na emeryturze nagrała 59 albumów, na których znalazło się ponad 600 piosenek.

Żyjemy w czasach, kiedy śnieg jest ewenementem, a upały bywają anomalią pogodową. Klimatyczny chaos zawdzięczamy sami sobie, więc nasze narzekanie spod znaku: zima zaskoczyła drogowców jest nieuzasadnione, ale wciąż zapominamy o swoich przewinieniach. Jak możemy to zmienić i choć trochę się zaangażować?
A gdyby tak przekonał nas do tego Darren Aronofsky, Leonardo DiCaprio, czy David Attenborough? Może potrzebujemy historii ekologicznych, które będzie się oglądać lub słuchać jak thrillera? Od tego mamy filmowców i twórców podcastów? W tym odcinku Nonfiction zagramy w ciepło- zimno.
Zaczniemy od 30 stopni Celsjusza i Brazylii, gdzie Alex Pritz zrealizował swój film dokumentalny pod tytułem "Terytorium". Dziś trwają protesty brazylijskich zwolenników byłego prezydenta, Bolsonaro, a reżyser walczy nie tylko o Amazonię, ale także o Oscara. Oglądając film, dowiemy się w jakim stopniu, rządy Bolsonaro wpłynęły na dewastację Amazonii.
Pasjonujący dokumentalny thriller przenosi nas do serca brazylijskiej Amazonii, gdzie reżyser przez trzy lata towarzyszy plemieniu Uru-eu-wau-wau w walce o ziemię i przetrwanie. W latach 80. XX wieku żyło ich tysiące, dziś pozostało niespełna 200 osób. Jednym z producentów filmu jest Darren Aronofsky (reż. „Czarny łabędź”, „Requiem dla snu”). Ekolodzy i Aktywiści walczą o przetrwanie Amazonii, a Leonardo DiCaprio walczy z Bolsonaro. Od lat wiadomo, że panowie toczą twitterową wojnę. Zaangażowany w działalność proekologiczną Leo, protestował przeciwko druzgocącej lasy dziewicze polityce byłego prezydenta. Sam aktor często mówił: moim zawodem jest udawanie, wy możecie mówić prawdę. DiCaprio od lat prowadzi fundację i inwestuje pieniądze w eko-aktywizm, produkcję sztucznego mięsa i tworzenie ekologicznych dokumentów. Leo poleca również podcasty. Jego ulubionym jest Seedcast, prowadzony przez Nię Tero.
W drugiej części Nonfiction opowiemy o krainie zimna. Na platformę BBC wrócił znany serial dokumentalny : Mroźna planeta. W 2011 roku w wyjątkowy sposób umożliwiał on widzom na całym świecie zapoznanie się z życiem na biegunach. Teraz, 11 lat później, nowa odsłona serii prezentowana przez Sir Davida Attenborough - idzie dalej i bada też życie poza obszarem polarnym. „Mroźna planeta II” śledzi dramaty dzikich zwierząt rozgrywające się we wszystkich najzimniejszych regionach świata: wśród górskich szczytów, na zamarzniętych pustyniach, w zasypanych śniegiem lasach i skutych lodem oceanach. Podpowiemy także, których podcastów Sir Davida Attenborough warto posłuchać.

Nakręcone w 1996 roku „Fargo” braci Coen zaczyna się od informacji: „Film ukazuje autentyczne wydarzenia, które miały miejsce w stanie Minnesota w 1987 r. Na prośbę ocalałych uczestników zdarzeń zmieniono imiona i nazwiska. Z szacunku dla zmarłych przedstawiono całą resztę bez zmian”. Coenowie opowiadają w "Fargo" historię, która zdarzyła się w końcówce lat 80-tych. W tym czasie świat obiegła historia o poćwiartowanej przez męża amerykance duńskiego pochodzenia. Czy przypadek mógł sprawić, że w podobny sposób ginie bohaterka "Fargo? Potem, w filmie obserwujemy historię Jerryego (William H. Macy), to drobny sprzedawca samochodów z Minnesoty, który popada w kłopoty finansowe. Ma jednak plan. Zamierza wynająć dwóch zbirów, by porwali jego żonę i zażądali od jego bogatego teścia dużego okupu. Wszystko ma przebiec gładko i łatwo, nikt nie ucierpi. Jednak z czasem sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli i zaczynają ginąć ludzie. Po ponad 1,5 godziny dowiemy się, że bracia Coen nieco z nas zadrwili. Napisy końcowe zawierają informację, że podobieństwo ludzi i zdarzeń jest przypadkowe. Podobnie będzie po obejrzeniu serialu, który powstał na podstawie filmu.

Jednak, jak głosi przekazywana z ust do ust plotka, w 2001 roku, pięć lat po premierze "Fargo", na amerykańskiej prowincji w stanie Minnesota zjawiła się tajemnicza Japonka, szukająca... ukrytej pod śniegiem walizki pełnej pieniędzy. Kopanie w śniegu zakończyło się dla Takako Konishi tragicznie. Japonkę znaleziono zamarzniętą w pobliżu jezior Detroit w stanie Minnesota, tuż za granicami Fargo w Północnej Dakocie. Miejsce to jest z pewnością znane fanom Fargo, bowiem w filmie braci Coen właśnie tam jeden z bohaterów chowa pod śniegiem walizkę pełną pieniędzy. Według policjanta Jesse Helmanna, który spotkał kobietę, gdy przybyła do Minnesoty, Konishi powtarzała jedno słowo: „Fargo”. Historia Takako stała się legendą, tak bardzo, że David Zellner nakręcił film zatytułowany "Kumiko, poszukiwaczka skarbów". Ale sprawa Takako pozostawała niewyjaśniona. Zmieniło się to, gdy do prawdy próbował dotrzeć dziennikarz i reżyser Paul Berczeller. Finał tej historii pokazał w filmie dokumentalnym "This is true story", a historia zabójstwa amerykanki duńskiego pochodzenia to temat wielu podcastów audio. O podcastach, tekstach, filmach podejmujących temat "Fargo" opowie Marcin Krasnowolski.

Z ulicy Wytrwałych w Bytomiu trafili prosto do serc widzów za sprawą filmu dokumentalnego Łukasza Kowalskiego. Pracownicy największego w Europie Lombardu walczą o wznowienie działalności. Jola i Wiesław, para sześćdziesięciolatków ze Śląska, wraz z trójką pomocników (Agnieszka, Sandra, Tomek), jeszcze do niedawna prowadzili w Bytomiu Lombard, w którym można było kupić niemal wszystko: od igły po helikopter. Miejsce niezwykłe, nie tylko za sprawą dziesiątek tysięcy najróżniejszych przedmiotów - często tak dziwnych jak „ząb mamuta” - ale przede wszystkim ze względu na jego pomocowy charakter. Lombard przy ulicy Wytrwałych bardziej przypominał centrum wsparcia lub dzielnicową świetlicę, w której schronienie znajdowali ludzie ubodzy, wykluczeni społecznie. Można tu było przynieść niemal wszystko i zawsze dostać parę złotych, które pomogły przeżyć do pierwszego. Beata Kwiatkowska rozmawia z reżyserem filmu dokumentalnego "Lombard" oraz z jego bohaterami.

"Pianoforte" to trzymająca w napięciu opowieść o wchodzących w dorosłość uczestnikach i uczestniczkach legendarnego Konkursu Pianistycznego. Do pierwszego etapu ostatniej edycji w 2021 roku przeszło 87 wybitnych muzyków, po kilkunastu dniach w finale znalazło się miejsce tylko dla najlepszej dwunastki. Bohaterami filmu są młodzi ludzie pochodzący ze wszystkich stron świata. Łączy ich jedno - od dzieciństwa poświęcili się bez reszty grze na fortepianie... ale nie tylko. Ich zmagania to prawdziwy emocjonalny rollercoaster. Wchodzą w dorosłość i równocześnie muszą nauczyć się znosić ogromną presję związaną z rywalizacją. Pierwszy raz w historii ekipie filmowej udało się zajrzeć w takim stopniu za kulisy Filharmonii Narodowej, żeby pokazać panującą tam atmosferę konkursowej presji. Jakub Piątek towarzyszy także bohaterom i bohaterkom w codziennym życiu, prezentując wielowymiarowy obraz utalentowanych ludzi o niezwykłych osobowościach. Zdjęcia do filmu odbywały się m.in. w Chinach, Rosji i Włoszech, a rezultat po raz pierwszy zobaczą widzowie Festiwalu Sundance, podczas którego film będzie miał premierę. Beata Kwiatkowska zabierze nas do sal koncertowych, w których grali uczestnicy Konkursu Chopinowskiego, a Kuba Piątek kręcił swój film.

Ten odcinek Nonfiction odkryje prawdę o słynnym autobiograficznym filmie Stevena Spielberga. 40 lat temu powstała jedna z najbardziej osobistych opowieści o rozstaniu i rozbitej rodzinie, której bohaterem był kosmita. W 1982 świat dowiedział się o „E.T”. Jego produkcja była owiana tajemnicą – reżyser do samego końca zwodził dziennikarzy, zakazał wejścia na plan mediom, a osoby zaangażowane w projekt miały restrykcyjne kontrakty zabraniające ujawniania jakichkolwiek informacji. Pokaz filmu na festiwalu w Cannes był zaskoczeniem, ale został przyjęty niezwykle entuzjastycznie, także przez krytyków. Rex Reed, słynący z kąśliwych recenzji, napisał: Spielberg pokazał wszystkim Godardom, Antonionim i Fassbinderom, którzy zdążyli znudzić wszystkich do stanu katatonii, jak robi się kino. Prawdziwą historię o E.T opowiada dokument "Jak E.T. podbił kina i serca” oraz znakomity podcast "Spoiler master" autorstwa Michała Oleszczyka.

Dziś w Nonfiction dwa tematy. Po pierwsze: Elekt reportażu audio. Jak funkcjonuje reportaż w świadomości słuchaczy po emisji? Czy zapada w pamięci i porusza? Jeśli tak się dzieje, zdarza się że słuchacze reagują. Po emisji reportażu o pani Lubie w Radiu 357 rozdzwoniły się telefony. Wielu słuchaczy chciało wpłacić pieniądze na agregat prądotwórczy. Za to po premierze reportażu o Beacie-pani sprzątającej, słuchaczka zdecydowała się wpłacić pieniądze na podróż bohaterki do rodzinnego domu. Dzięki niej Beata może spędzić święta w domu.

W Nonfiction opowiemy tez o trwającym festiwalu Watch Docs. Prawa Człowieka w filmie.

Ma już 46 lat i wciąż jest legendą. W 2006 roku stał się filmowym dziedzictwem Ameryki. Mit Rockiy'ego jest wciąż żywy i ciagle nokautuje inne próby bokserskich opowieści. Trzy Oscary na dziesięć nominacji – tak film „Rocky” bank w 1977 roku. Obraz opowiadający o włoskim bokserze został wówczas wybrany najlepszą produkcją, dzięki czemu Sylvester Stallone dotarł na sam hollywoodzki szczyt. Artysta stworzył scenariusz do Rocky’ego w trzy dni, ale bardzo długo borykał się z jego sprzedażą. Mało kto jednak wie, że Stallone wcale nie wymyślił tej historii sam, a jego inspirację stanowiła postać Chucka Wepnera, "prawdziwego Rocky'ego", którego żywot mógłby zostać spisany na stronach nie jednej powieści. Chuck Wepner to były amerykański bokser, który stawiał swe pierwsze pięściarskie kroki w New Jersey.

Śpiewały o nim zespoły: Apteka, Transmisja, czy Vavamuffin. Ma także swoje literackie alter ego. Był częścią kryminalnego półświatka Warszawy, sprytnym złodziejem, którym fascynowali się mieszkańcy miasta stołecznego, także Leopold Tyrmand. Jerzy Paramonow będzie bohaterem dzisiejszego odcinka Nonfiction. Dla władzy w latach 50. Paramonow był krwawym mordercą milicjantów i złodziejem bez skrupułów. Stał się legendą. Można powiedzieć, ze miał naturę kleptomana. Kradł od zawsze. Jako 14-latek został aresztowany w marynarce, którą zdarł z jakiegoś mężczyzny. Zgubiło go pół litra wódki i czekoladki dla panny Władzi. Dokładnie dziś mija 67 lat od czasu, kiedy Paramonow usłyszał wyrok: kara śmierci.

O prawdziwej historii, która kryje się za filmem fabularnym pod tym samym tytułem. Nowy film w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej, opowiada historię June i Jennifer Gibbons – bliźniaczek, które połączyła niesamowita więź. Któregoś dnia siostry zamilkły dla świata zewnętrznego i zaczęto je nazywać „cichymi bliźniaczkami”. Ich milczenie było protestem przeciwko rasizmowi , którego doświadczały jako dzieci. Film Agnieszki Smoczyńskiej nie jest jedyną produkcją, w której opowiedziano historię sióstr. Jest kilka filmów dokumentalnych, reportaż książkowy Marjorie Wallace, a nawet opera. Głośną historię milczących bliźniaczek opowie w Nonfiction Beata Kwiatkowska.

Dziś opowiem o poszukiwaniu ciągu dalszego historii dzięki fragmentom zdjęć i filmów na przykładzie dokumentu „Trzy minuty zawieszone w czasie”. Glenn Kurtz znalazł w domu swoich rodziców na Florydzie trzyminutowy film z ich rodzinnej wioski – Nasielska, nakręcony w 1938 roku. Bianca Stiger te trzy minuty zmieniła w medytację nad społecznością, której już nie ma. Przeprowadza śledztwo nad postaciami występującymi w filmie, bo to być może jedyny zachowany ślad ich istnienia z czasów, kiedy mogli żyć w spokoju.

Film dokumentalny o Lady Di.

W kinach można oglądać film dokumentalny „Simona” w reżyserii Natalii Korynckiej- Gruz. Opowieść o Simonie Kossak, z tych Kossaków rozczula i satysfakcjonuje nie tylko miłośników zwierząt. Paradoksalnie córka myśliwego od zawsze kochała zwierzęta i stała się obrończynią Puszczy Białowieskiej. Opiekunka Koraska, Hepuni, Pepsi i Koli czyli kruka, dzika, łosi. Mama rysia Agatki. O Simonie opowie reżyserka filmu.

Skoro o zwierzętach mowa, opowiemy o innych filmowych aktorach z instynktem zwierzęcym. A to niedźwiedź , który zagrał w serialu „Wataha”, a to osły, które wcieliły się w tytułowego „IO” Jerzego Skolimowskiego. Nawiążemy także do historii i opowiemy o pierwszym zwierzęcym gwiazdorze kina, który urodził się w 1918 roku i zagrał w 25 filmach, owczarku niemieckim, Rin Tin Tinie.

Nonfiction upłynie pod napięciem!
Po pierwsze dostarczy nam go serial dokumentalny: "Życie przestępcze 1984-2020".
Będziemy też na Festiwalu Miedzianka po drodze oraz zajrzymy do kina, w którym Krzysztof Kieślowski uczył się oglądać filmy.
Zaczniemy od porażającego serialu "Life of crime". Jego reżyser, John Alpert jest legendą amerykańskiego dziennikarstwa.
Ma na koncie 16 nagród Emmy, nominację do Oscara. Po wywiadach z Fidelem Castro i Saddamem Husseinem i dziesiątkach reportaży z wielu ryzykownych miejsc na świecie przyszedł czas na serial "Życie przestępcze".

Twórca spędził 36 lat, dokumentując losy trojga drobnych kryminalistów z Newark, którzy próbowali zarobić dość pieniędzy, aby kupić za nie heroinę. W efekcie powstało wstrząsające studium przestępczości, życia za kratami oraz wyniszczającego uzależnienia. Jednak Alpert nagrywał swoich bohaterów będących pod wpływem narkotyków.
Czy to prawdziwy obraz tych ludzi? Poza tym pokazał ich ciała w trumnie, czy to etyczne?

O etykę w zawodzie dziennikarza zapytam Marcina Gutowskiego, dziennikarza TVN 24, autora książek, reportażystę nagrodzonego Grand Press za reportaż „Don Stanislao” .

Czas na zwrot akcji. Po wątku kryminalnym czas na bardziej refleksyjny. W Sokołowsku trwa festiwal poświęcony Krzysztofowi Kieślowskiemu. Widzowie zobaczą na dużym ekranie nieśmiertelny i aktualny także dziś dokument „Gadające głowy”.

Kieślowski zadał swoim bohaterom cztery pytania. Ten eksperyment powtarzało wiele osób. Powstała także wersja dźwiękowa, reportaż "Gadające głowy 40 lat później", ale jest też film w reżyserii Jana P. Matuszyńskiego. Twórca poszedł śladami Kieślowskiego i w swoim dokumencie poprosił o odpowiedź na najważniejsze pytania.

Zajrzymy w końcu na Festiwal Miedzianka po drodze. Filip Springer opowie o wydarzeniu pod patronatem Radia 357.

W czwartym odcinku Nonfiction będzie pojawiał się przymiotnik „kryminalny”, ale bez nadmiernego rozlewu krwi w tle.
Zaczniemy od trudnych, nierozwiązanych zagadek, tajemniczych zaginięć i morderstw. Zajmiemy się popularnymi serialami kryminalnymi, dokumentami filmowymi i przede wszystkim serialami audio i skoncentrujemy się na prowadzących śledztwo.
Czy te postaci pokazywane są wiarygodnie? Czy polscy śledczy z tak zwanego Archiwum X dysponują, pokazywanym w "Kryminalnych zagadkach" sprzętem i mają rysopis podejrzanego i jego odciski palców na wyciągnięcie ręki, w dodatku na dużym ekranie.
W studiu 357 pojawi się kryminolog i kryminalistyk, Joanna Stojer-Polańska, która opowie jak prowadzone jest śledztwo.
Kolejnym zwrotem akcji w Nonfiction będzie objęta patronatem Radia 357 premiera filmu dokumentalnego o parze wulkanologów pod tytułem "Wulkan miłości". Małżeństwo Krafftów podróżuje, by zbadać rozżarzone kratery, sfotografować wydobywającą się z nich lawę przez 25 lat. To prawdziwe, dokumentalne „love story”.
Czy zakończy się happy endem?
Opowiemy też o Festiwal Górski im. Andrzeja Zawady. Już we wrześniu rozpocznie się po raz 27. Ciekawe, dokumentalne historie, spotkania z „ludźmi gór” i niepowtarzalna atmosfera czeka na nas już we wrześniu.

Beata Kwiatkowska i jej goście opowiedzą kilka historii, które związane są z poszukiwaniem tożsamości osób. Historie będą dotyczyły reportażu audio, filmu dokumentalnego i książki.
Ze względu na to, że audycja będzie emitowana przez 78. rocznicą wybuchu Powstania Warszawskiego, zaczniemy od poruszającej historii związanej z dziewczynką w „niebieskim płaszczyku”, której tożsamości Beata poszukuje od lat.
To był Sierpień, 1944 rok, warszawska Ochota. Kilku mężczyzn jest ustawionych pod ścianą do egzekucji. Nagle na linię strzału wbiega mała dziewczynka, która zaczyna krzyczeć: wujku, wujku. Niestety to ona okazała się celem. Dowódca przepędził żołnierzy z oddziału RONA. Nagle przybiegła matka dziewczynki i krzyczała: moją Janeczkę mi zabili. Tę historię Annie Straszewskiej opowiedziała babcia. Ania nie wie wiele więcej, ale szukamy.
Opowiemy także historię o posiadającej trzy tożsamości Irenie Gelblum. Dlaczego chciała zatrzeć swoje żydowskie korzenie?
Tyle i jeszcze więcej w audycji Nonfiction.

"Cały ten dźwięk" to tytuł dokumentu, dzięki któremu przekonamy się, że dźwięk potrafi uzależnić i spowodować chorobę psychiczną... zachwyca ale też zabija.
Reżyser filmu - Gunnar Haller Jensen, odkrywa przed widzami postać wokalistki, performerki i kompozytorki Laurie Amat, która traktuje otaczające nas odgłosy z wyjątkowym namaszczeniem. Jej pasja zaprowadziła ją aż do… sal koncertowych w III Rzeszy.
Podczas audycji przeniesiemy się też do Poznania, gdzie weźmiemy udział w Electrical Walks, prowadzonego przez Christinę Kubisch - artystkę, pionierkę sound artu i technologicznej sztuki dźwięku.