Znaki nieobecności

Została szara perła w naszyjniku, fotel, obrączki na dłoni i czarna, skórzana kurtka. Jak to możliwe, że przedmioty i rzeczy, żyją dłużej niż ludzie?
„Do dziś mam kilka jego koszul i krawatów, bo jakoś nie mogę ich oddać. Choć dużo oddałam i nawet cieszyłam się, kiedy widziałam, że nasi znajomi, przyjaciele, noszą jego krawaty, czy kurtki zimowe” - mówi Agata Tuszyńska, bohaterka dzisiejszego reportażu.
To osobista opowieść pisarki, o tym, co miało się nigdy nie wydarzyć. Po śmierci ukochanego próbuje odnaleźć się w nowym, innym życiu. Życiu, w którym nie ma już oparcia w tym kimś drugim, nie ma radości rozmowy, wspólnych planów i dwóch, porannych kaw. Pozostaje tylko jedna.
„Obecność drugiego nas stwarza. A może tylko współtworzy. Kim stwarza nas brak?” - pyta poetka. „A niemożność kochania - czy odbiera nam miejsce na ziemi?”
Zapraszamy na reportaż Justyny Godz „Znaki nieobecności”.