Maria Kornaga

Ćwiczyłam dykcję od najmłodszych lat. Udział w szkolnych akademiach i konkursach recytatorskich miał być moją przepustką do „bycia” dziennikarką. Radiową oczywiście. To marzenie spełniło się po 30-tce... i trwa! Mimo że na początku polała się krew... zacięłam się żyletką w czasie montażu mojego pierwszego materiału radiowego (kto pamięta jeszcze precyzyjne wycinanie i klejenie zdań, wyrazów i literek na taśmie studyjnej?). Co jest dla mnie najważniejsze w tym zawodzie? Zapewne kontakt z ludźmi i ich odkrywanie, mierzenie się z wydarzeniami (nie zawsze radosnymi) o których warto, a nawet należy opowiedzieć innym oraz dążenie do maksymalnej rzetelności. Pozazawodowo? Coraz bardziej potrzebuję obcowania z naturą, odpoczywam na rowerze lub spacerze, nie jestem mistrzynią w kuchni choć chlebem na zakwasie mogę rywalizować z najlepszymi piekarzami. I na stare lata nauczyłam się unikać ludzi ze złą energią, bo tych z dobrą mam w swoim otoczeniu całkiem sporo…