Nie mam dosyć wspomnień

Drodzy, sformułowanie “tragizm postaci” kojarzyło mi się do lat wczesnostudenckich wyłącznie z nudnym zgłębianiem lekturowych postaci na lekcjach języka polskiego. Dopóki nie poznałem historii życia (choć chciałoby się napisać: “żywota”) Tomasza Beksińskiego. Audycja “Nie mam dosyć wspomnień” będzie odpowiedzią na pytanie, które być może pojawiło się u części z Państwa: czy tak zwani młodzi Radia 357 mają w pamięci to nazwisko? Wraz z muzycznymi kierunkami, mrocznymi szczelinami i całym ciężarem gatunkowym, który ono ze sobą niesie? Zaznaczam, że to nie może być nic innego niż impresja, ponieważ moje najwcześniejsze wspomnienie, pojedynczy slajd w głowie - pochodzi z milenijnego sylwestra. Dwie godziny w tym specyficznym świąteczno-ponurym czasie wypełnią między innymi takie ananasy, które zazwyczaj zwiewają z lekcji religii lub nieco im za wesoło w ostatniej ławce. Nawet oni nam teraz spoważnieją. Będą też najpiękniej wykrzyczane lub wypowiedziane wersy o samotności. Plus parę niespodzianek. Słyszysz głosy? To śmieje się Wszechmocny.