Przylądek Ani

Jest takie niezwykłe miejsce we Wrocławiu, dające nadzieję na życie. Bo mimo, że potrafi być tam smutno i boleśnie, to bywa także radośnie...
Ania jest gadułą. Dobrze się składa, bo kontakty z innymi są tu bardzo potrzebne. Ania jest menedżerką i mało kto wie, ilu spraw musi dopilnować. Jest prawie psycholożką (została jej dosłownie kropka nad „i”, żeby formalnie nią zostać). Ale bywa też taką trochę świetliczanką, panią od ocierania łez i turlania się po podłodze z dziećmi albo obsypywania mąką w wielkiej sali, wyłożonej folią, żeby mali pacjenci chociaż przez godzinę nie musieli być grzeczni. Tak jak co dzień, kiedy muszą dać się zbadać, pozwalać studentom medycyny uczyć się na sobie, pokonywać swoją nudę i smutki, leżąc w łóżkach miesiącami...
Ania to wie. Sama w dzieciństwie przechodziła podobne lęki. A o tym, co się stało potem, dowiecie się z reportażu Doroty Jaśkiewicz-Łebek „Przylądek Ani”.