Człowiek z węgla

Józek Zieliński ma 69 lat i w Bieszczadach zapuścił już korzenie. Przyjechał na kraniec Polski gdzieś z centralnej części kraju po to, by wypalać węgiel drzewny. Pojawił się tu jako nastolatek i tak już został. Wie jedno – do życia w mieście się już nie nadaje i na pewno do swojej rodzinnej miejscowości nie wróci, a do samotności się już przyzwyczaił.
„Nie ma tu żadnego dyrektora, że trzeba na ósmą rano. Można sobie posiedzieć, popatrzeć. Idę sobie nad potok, do lasu, posłuchać jak wiatr wieje” – opowiada Józek.
„Ja myślę, że 98 procent to są uciekinierzy z dużego świata. Byli tacy, którzy uciekali przed wyrokami, z więzienia i przed żonami”  - mówi o „smolarzach” prawdziwy przyjaciel Józka, leśnik Kazimierz Nóżka.
Czy Józek przed kimś lub czymś uciekał? A może spokój sam go znalazł?