Samotność w ciszy

(Reportaż w wersji wideo z tłumaczeniem na PJM - https://youtu.be/QPhIWtLZ_54)
„Nigdy nie byłam dzieckiem. Szybko nauczyłam się rozumieć świat lepiej niż moi rodzice. Jako 7-latka chodziłam z mamą na wywiadówkę i to ja przekazywałam jej wszystkie informacje. Potem wyjechałam na studia. Uciekłam, byłam wolna i przez 20 lat wyłączyłam się z tego świata”.
Irena jest CODA - słyszącym dzieckiem niesłyszących dorosłych (Child of Deaf Adults). To nie jest wyjątkowa sytuacja - aż 90% niesłyszących rodziców ma w pełni sprawne, słyszące dzieci. Ale środowisko i dorastanie dziecka, którego rodzice wyłącznie migają, wygląda inaczej niż u ich rówieśników. Od wczesnych lat stają się tłumaczami, obrońcami rodziców, z poczuciem aż nadto rozwiniętej odpowiedzialności za nich. Poza tym funkcjonują w środowisku dwujęzycznym i dwukulturowym, a to mocno wpływa na ich tożsamość.
To babcia nauczyła Irenę mówić, śpiewać i modlić się. Dzięki temu umiała funkcjonować na granicy dwóch światów - słyszących i niesłyszących. Ale przez to też, musiała zbyt szybko dorosnąć. Kiedy wyjechała na studia, poczuła się wolna, robiła co chciała i wyłączyła się ze świata głuchych na niemal 20 lat.
A potem dokonała się transformacja. Jej trauma stała się jej powołaniem. Od ponad dziesięciu lat jest tłumaczem polskiego języka migowego.