Kwitka

„Iść z dala miasta / Poszukać lepszego miejsca / Coś mi chodzi po głowie / Zawsze w mojej głowie / Mam nadzieję, że pewnego dnia się stąd wydostanę / Nawet jeśli zajmie to całą noc lub sto lat / Potrzebuję miejsca do ukrycia, ale nie mogę go znaleźć w pobliżu / Chcę czuć się żywa, na zewnątrz mogę zwalczyć mój strach…” [Billie Eilish, Lovely]
Kwitka też szuka dla siebie lepszego miejsca, ale najbardziej chciałaby wrócić do domu. Tęskni za nim, choć nie tęskni za uczuciem strachu i niepewności, które pojawiły się z dniem wybuchu wojny. Przez swoistą terapię dźwiękiem pomaga jej przejść Joanna Bronisławska, edukatorka muzyczna, z którą Kwitka przygotowuje się do koncertu.
Do Polski uciekła ze Lwowa. Nie przeżywa dramatu takiego, jak jej równolatki w Mariupolu, Irpieniu czy Buczy. Jej dom stoi tam, gdzie stał przed wojną, a jej polska szkoła we Lwowie nadal działa. A jednak w ciągu kilkudziesięciu godzin musiała wydorośleć. Spakować walizkę nie tylko sobie, ale też swojej mamie. Zostawić za sobą tatę i całe dotychczasowe życie - tak jak urodzinowy prezent dla koleżanki, do której miała iść 24 lutego…
Reportaż Anny Dudzińskiej.